ابو عبيده حذاء گويد: از امام باقر عليه السلام راجع باستطاعت
((10))گفتار مردم
در آن باره پرسيدم حضرت اين آيه را تلاوت نمود:
((مردم پيوسته مختلف خواهند بود
(از لحاظ عقيده )، جز آنكه را پروردگارت ترحم كند (و براه حق هدايتش فرمايد) و
ايشانرا براى ترحم آفريده 119 سوره 12
)) و فرمود: اى ابا عبيده ! مردم در رسيدن
بقول حق مختلفند و همگى در هلاكتند (حق را كنار گذاشته از باطلها پيروى مى كنند). من
عرضكردم : خدا مى فرمايد
((جز كسى را كه پروردگارت ترحم كند؟
)) فرمود آنها
شيعيان ما هستند و خدا آنها را براى رحمتش آفريده ، از اين رو فرمود:
((ايشان را براى
ترحم آفريد
)) يعنى براى اطاعت امام آفريد و امام همان رحمتى است كه خدا مى فرمايد:
((رحمت من همه چيز را فرا گرفته 156 سوره 7
)) آن رحمت علم امامست و علم امام كه
ماءخوذ از علم خداست همه چيز را فرا گرفته آنها شيعيان ما هستند (كه علم امام آنها را فرا
گرفته و ديگران چون از علم امام بهره ئى نبرند، آنها را فرا نمى گيرد).
سپس خداى تعالى فرمايد:
((رحمت خدا را براى كسانى كه پرهيز كنند مقرر مى دارد
))
يعنى از ولايت و طاعت غير امام پرهيز كنند، سپس فرمايد:
((او را نزد خود در تورات و
انجيل نوشته مى يابند
)) مقصود از او پيغمبر صلى اللّه عليه وآله و وصيش و امام قائم
است
((كه ايشان را امر به معروف مى كنند (زمانى كه قيام فرمايد) و از منكر
((11))بازشان مى دارد
)) و منكر
((12)) كسى است كه فضيلت امام را نپذيرد
و منكر شود
((و چيزهاى پاكيزه را براى ايشان
حلال مى كند
)) چيز پاكيزه بدست آوردن علم است از اهلش
((و پليدى ها را بر ايشان حرام
مى كند
)) پليديها گفتار مخالفين است
((و بند و زنجيرهائى كه بر دوش داشتند
)) و
زنجيرها همان سخنانى است كه درباره ترك فضيلت امام مى گفتند، در صورتى كه بآن
دستور نداشتند، پس چون فضيلت امام را شناختند، بار گران را از دوششان بنهد و بار
گران همان گناهست .
سپس خداى تعالى آنها را معرفى كرده و فرموده است :
((كسانى كه به او (يعنى بامام )
ايمان آورده و گراميش داشته و يارى اش كرده اند و از نورى كه همراه او
نازل شده پيروى كرده اند ايشان رستگارانند 157 سوره 7
)) يعنى كسانى كه از
پرستش جبت و طاغوت دورى گزيدند وجبت وطاغوت . فلان و فلان و فلان است و پرستش
اطاعت مردم است از ايشان .
باز خدا فرمايد:
((بسوى پروردگار خود باز گرديد و تسليم او شويد54 سوره 39
)) سپس ايشان را پاداش داده و فرموده :
((بشارت در زندگى دنيا و آخرت براى
آنهاست 64 سوره 10
)) و امام ايشان را بقيام و ظهور حضرت قائم و به كشته شدن
دشمنانشان و نجات در آخرت و ورود بر محمد صلى اللّه عليه وآله الصادقين بشارت دهد.